Με ή χωρίς μάσκες...

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010

Λίγο ακόμα

11 σχόλια:

marianaonice είπε...

Κατερίνα σ' ευχαριστώ για όλα κι από εδώ!!
Πήγα στο @SEA DUENDE και είδα!
Εύχομαι να κάνει τα ταξίδια που έχει προγραμματίσει! Το αξίζει μαζί με όλο του το πλήρωμα!!
Φιλιά!
:))

marianaonice είπε...

Το μπλογκάκι σου αυτό το έβαλα και στα αγαπημένα μας στην Εφημερίδα μας. Αξίζει να το παρακολουθούν όλοι.

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Που το βρήκες, Μαριάνα μου; Εδώ κρατάω κάτι σαν αρχείο, για να τα βρίσκω εύκολα και να θυμάμαι πιο εύκολα.
Ξέρεις, λένε πως αν πάθεις Αλτχάιμερ και ακούσεις τραγούδια που σου "λένε" κάτι, συνέρχεσαι και ξυπνάς!
Πλάκα κάνω, αλλά, τώρα που το σκέφτομαι, ακόμα και γι' αυτό, υπάρχει λόγος ύπαρξης!
Την εφημερίδα σας θα την δω τώρα, σ' ευχαριστώ και επιφυλάσσομαι για το μέλλον, γιατί με πέτυχες σε πολύ φορτωμένες στιγμές!

Ελπίδα είπε...

Το αξίζει Μαριάννα μου, αν και δεν είμαι εκτιμητής, για να ξέρω αν όντως είναι σάπιο... Ξέρω όμως ότι το πρόγραμμά του ήταν άλλο...
Έτσι, ξαφνικά... προέκυψαν τα χρέη!
Στον Βόλο, κοντά στην Χαλυβουργία, να βγάλουμε περισσότερα...
Φιλιά, Μαριάννα μου!
Μου χάιδεψες την ψυχή, σήμερα!

marianaonice είπε...

Πάνω απ' όλα τα καρτέλ Κατερίνα μου.
Χαλυβουργία, Τράπεζες, Τσιμέντα, Εφοπλιστές, όλα αυτά ρυθμίζουν τις τύχες μας, όχι μόνο την τύχη κάθε SEA DUENDE... δυστυχώς.
Χαίρομαι που @βρεθήκαμε...
:)))

marianaonice είπε...

@Ελπίδα
Το αβατάρ σου κάποτε μου στόλισε μία ανάρτησή μου και το nickname σου είναι η πυξίδα του μπλογκ μου
:))

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Μαριάνα μου, γλυκιά, σου έγραψα εκεί...
Να είσαι καλά!
Ήρθα για ένα τσιγαράκι και βρήκα αυτό. Με αφορμή μια συζήτηση και μια σκέψη... θυμήθηκα ένα τραγούδι και ερχόμουνα να το βρω, να μην κάθομαι και σημειώνω, όπως κάνω άλλες φορές.
Πρώτη σκέψη και να στο αφιερώσω, καθότι η πρώτη, ίσως και τελευταία σχολιάστρια σ' αυτό το μπλογκ.
Φιλιά σου!
Θέλω να είσαι καλά, γερή, χαρούμενη κι ευτυχισμένη και να πραγματοποιηθούν όλα τα όνειρά σου, σύντομα! Δεν λέω 2010 ή 11, κ.λ.π. γιατί εγώ τον χρόνο τον μετράω πάντα αλλιώς.Το αύριο το κάνω σήμερα, το μέλλον τώρα, άστα να πάνε!
Βρε πολυλογού, κατερίνα, έχεις δουλειές με φούντες και κάθεσαι;
Μη κοιτάς που προσαρμόζομαι με τας υποδείξεις...
Να πραγματοποιηθούν στον χρόνο που θέλεις εσύ, και τους πρέπει, χωρίς ημερολόγια!
Εμένα, αυτό ήταν πάντα το όνειρό μου, αλλά δεν μου έκατσε...
Ποτέ μου δεν μίσησα ανθρώπους. Απλά έφευγα... γιατί δεν άντεχα τον πόνο.
Αυτό δε σημαίνει πως δεν τον νιώθω και κλείνοντας το μπλογκ...(για το μπλογκ μιλάω τόση ώρα... συνέχεια απ' το σχόλιο στο δικό σου)
απλά... είναι πιο υποφερτός και με κρατάει όρθια να παλεύω στη ζωή.
Και το ποίημα...
Αχ, Μαριάνα μου! Σε μένα τα λες!
Μάλλον ο ποιητής με έκλεψε!
Φιλάκια της!
Πάω για το τραγούδι, γιατί το διάλλειμα τελείωσε!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Έτσι είναι! Κι εγώ χαίρομαι Μαριάνα μου (ένα ν τελικά;)
Τι γίνεται και τα μηνύματά σου βγαίνουν πιο πάνω; Το ψάχνω και μετά το βλέπω παραπάνω!
Ο Ερμής είναι πάλι ανάποδος;

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Κι αφού η ώρα είναι αυτή, γιατί δεν μου ήρθε νωρίτερα;
Ή ήταν και δεν το είδα; Θα σε γελάσω...

marianaonice είπε...

Δεν πειράζει Κατερίνα.
Αρκεί που έρχονται τελικά...
χαχαχα!
Καλό βράδυ καλή εβδομάδα μας από αύριο!
:))

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Επίσης, Μαριάνα μου!