Ήρθε και ποίηση εδώ, όχι "κατά λάθος", βέβαια!

Αυτό το έφερα μόνη μου, γιατί σκεφτόμουνα πολύ και τον Σπύρο, αλλά, δεν το ξέρει!
Το είχα σίγουρο ότι θα πήγαινα απόψε, στο Ορφανοτροφείο, να δω, το: "Είσαι θεά, αγάπη μου", απ' την αρχή, ως το τέλος και να του ευχηθώ από κοντά, να συγχαρώ όλους τους ΔραΠαίκτες", αλλά, δεν έκατσε.
Δεν έκατσε, γιατί εγώ την έχω "δει", έτσι, με την οικογένεια. Δε μ' εμποδίζει κανείς σε τίποτα.
Ευτυχώς που πήγα προχθές, κι ας έχασα και αρχή και τέλος!
"Πολύχρονος, γερός και ευτυχισμένος, Σπύρο μου!"
Δεν ήρθες "τυχαία" σ' αυτή την ζωή και το ξέρεις!
Συνέχισε, είσαι πηγή που δεν κινδυνεύει να στερέψει!
Γερός, να είσαι, μόνο! Αλλιώς, δεν σε φοβάμαι!
Όσο για την ευτυχία... δυστυχώς, δεν συνοδεύει πραγματικούς Καλλιτέχνες...
Θέλω να σε δω, χαρούμενον, όμως!
Πολύ χαρούμενον!
Το εύχομαι, απ' τα κατάβαθα...

Στη θάλασσα που αγάπησα - Σπύρος Μακρυγιάννης - «Οίνωψ Πόντος»